donderdag 17 september 2015

Van Aguas Mansas langs de Levada da Serra do Faial en de Levada da Portela naar Portela

Levada's door een mooi bos

Vandaag een lichte wandeling van ruim 4 uur via een goed pad langs de levada. Een deel van de route gaat door dichte bossen, die in de mist een sprookjesachtige indruk zouden maken en waar het heerlijk koel is als de zon zou schijnen...

Met bus 77 vertrekken we uit het warme en zonovergoten Funchal. Plaats van de start:












Hier boven komen al vlug wolkjes opzetten maar die kunnen de pret niet bederven.  We hebben er weer zin in vandaag!
Maar... deze zouden wel eens dreigend kunnen worden... Van de zee die we normaal van hier uit moeten zien is weinig te bespeuren.




Voilà, na een kwartier stijgen is dit het bospad dat we nodig hebben: Levada da Serra do Faial.



Van het schiereiland Ponta de São Lourenço van gisteren is amper iets te zien...




De levada is voorlopig maar een klein broertje in vergelijking met de andere en bovendien zonder water.



Soms zelfs  helemaal dichtgegroeid.




Een lang stuk van de levada ligt onder ons omdat het water in buizen onder de grond verder stroomt. Vandaar de vele rioleringsdeksels.



Een tunnel waar we rond kunnen...






Een bruggetje in het groen...




Van de enkele verfrissende druppels waar we eerst nog van kunnen genieten gaat het nu naar fikse regenbuien.  De paadjes zijn meteen al minder comfortabel!



Portela blijft ons doel.



De levada?  Goed kijken in dit groene oerwoud.



Midden in het bos een nieuwe brug van 2013, gebouwd met geld van de Europese Unie.




Stappen maar!





Hier moeten we weer kiezen.  We gaan naar Portela.



Bij de Miradourou (uitkijkplaats) zien we alleen een groot waterbassin. Van de zee in het noorden van Madeira is niets te zien. Jammer toch!



Schilderachtig is dit wel, deze picknickplaats midden in het bos.



Ondertussen zijn we al goed nat geregend en naderen we Portela...



... langs de tweede levada van vandaag, de Levada  da Portela.



Eindelijk, we zijn er!



Hier kan de toerist nog wat bloembollen kopen om in België een beetje Madeiragevoel te kweken...



Nog even naar deze miradourou... En ja, dit is de Adelaarsrots van Porto da Cruz. 




Ondertussen weten we heel goed dat de zon in het zuiden nooit garant staat voor een zonnige bergtocht.
En toch was het een echte levadawandeling!

En morgen... dan trekken we naar ons vlakke land, ons Vlaanderenland...
********


En de volgende afspraak?

Veel dichter  bij huis! Ursel is de naam! Tot weldra?




woensdag 16 september 2015

Over het schiereiland Ponta de São Lourenço

Spectaculaire rotskust op het oostelijkste punt van het eiland

Het is schitterend weer vandaag! Blauwer kan de lucht niet zijn...






















Het schiereiland is als een vinger die in zee uitsteekt. 




De natuur past hier helemaal niet in het clichébeeld van het altijd groene bloemeneiland. In de winter is het met een groene laag gras overdekt, maar 's zomers biedt het een verdorde aanblik.  Het is een woeste en romantische kust, een populaire wandeling -  een rotsachtige omgeving in plaats van de altijdgroene levadapaden.

We genieten eerst van het fraaie uitzicht vanaf de parkeerplaats boven de Abrabaai.  Aan de horizon tekenen zich de omtrekken van de Ilhas Desertas af.  





Met de "stenen mannetjes" zijn we veilig en juist gestart...




Aan de andere kant van de baai ligt een donkere rotswand met opvallende dwarse strepen.  In de weiden daarboven is het pad te onderscheiden.






De route gaat eerst rond de Abrabaai. Onze blik valt ook op een landhuis in een breed dal, dat als in een oase wordt omzoomd door palmen. Daar willen we naar toe!




  We moeten echter van uit de dalkom over een bergrug... stijgen maar...




Houten vlonders en een trap moeten de gevoelige vegetatie hier beschermen tegen de vele wandelaars.

Hier begint ook het natuurreservaat Reserva Natural Ponta de São Lourenço.

We lopen in noordelijke richting op een spleet af.

Voor en achter ons de zee.










Het gesteente neemt hier allerlei kleuren aan.  Sommige zijn bijna zwart, andere okergeel en enkele helderrood.  Deze bonte mengeling is een bewijs van vulkaanuitbarstingen in het verleden.
Prachtig kleurenspel van rotsen, een helderblauwe zee en witte schuimkoppen.



Heel speciale omgeving na meer dan een week langs groene levada's te lopen... 





Zicht op de zuidkust van Madeira.  Onderaan in het midden de landingsbaan van de luchthaven.



We naderen Casa da Sardinha midden in het dal...




 ... en lopen voortdurend  langs loodrechte rotswanden.




Dit is Casa Sardinha. Het huis is een boswachterspost van het Parque Natural da Madeira.




Als we even 'landinwaarts' kijken dan merken we alleen maar de groene valleien en bergen, in sluimerende nevel omhuld.




Op en neer.  Het is wel intens in dit desolate landschap. Het is er warm en er is nergens schaduw!



De panorama's zijn grandioos en indrukwekkend!



In deze vulkanische ondergrond groeien op dit moment nog een aantal bloemen.



En zo eindigt de tocht van vandaag. Weinig kilometers maar wel veel inspanningen geleverd. Zeker tevreden.

Morgen trekken we naar Aguas Mansas en stappen de levada af naar Portela.





dinsdag 15 september 2015

Van Camacha naar Santo da Serra

Een koninginnentocht langs de Levada dos Tornos

Met een lengte van meer dan 100 km behoort de Levada dos Tornos tot de belangrijkste wateraders van het eiland.  Alleen al 16 km daarvan worden door tunnels geleid.  De wandeling van vandaag voert door een prachtige variatie van landschappen naar het eind van de levada.  Geterrasseerde velden en rankende passiebloemen op de route naar het zuiden!  

Voor ons een van de mooiste (en langste) tochten op Madeira!

Vanaf de bushalte in Camacha stappen we naar de bordjes





Bergafwaarts naar het gehucht Salgados. 
Hier hebben we al een mooi zicht op het uiterste oosten van het eiland.  
(Op dat schiereiland gaan we morgen wandelen...)




Een vernuftig systeem om de groenten uit het lager gelegen tuintje naar boven te halen?



En al heel vlug komen we aan de Levada dos Tornos. 













Daar moeten we al meteen onze zaklantaarn te voorschijn halen want we moeten door een eerste tunnel van 150 m.




Naast de levada loopt een eind lang een dikke waterbuis.  Over het kanaal zijn betonnen bruggetjes gelegd die de buis ondersteunen. Uitkijken en niet haperen is de boodschap!






In deze tweede tunnel kregen we halfweg een kleine douche:  aan een lustig tempo sijpelde het water door de rotswanden naar beneden. Vluchten kon niet meer...




Toch soms eens stilstaan en naar de omgeving kijken.  Alleen maar groen!




Mooie paadjes langs de levada, richting 3de tunnel.




Bukken!



De derde tunnel van 40 m lang.



Doorkijkje richting zee.



Om de volgende tunnel moeten we heen wandelen en daarna een geplaveid trappenpad nemen om weer bij de levada te komen.



Richting Lombo Grande. In de verte, dicht bij zee kleine gehuchtjes.


Tientallen appelbomen langs de levada.  Appeltjes rapen?




Het waterbassin van Lombo Grande.





Maar vóór dat het water van de levada in het bassin belandt moet het door een filter...




Even dichterbij zoomen: de luchthaven van Madeira met een landingsbaan in zee...


"Speciale training is vereist voor piloten die moeten landen op het vliegveld van Funchal op het eiland Madeira. De luchthaven zit namelijk helemaal gekneld tussen de bergen en de Atlantische Oceaan. Vele piloten zijn dan ook bevreesd voor een aankomst in Funchal, wetende dat ze tijdens de laatste minuut voor de landing nog een stevige bocht naar rechts moeten maken om optimaal de tarmac te kunnen raken."



Deze tunnel kun je alleen gebukt doorlopen...




 
Door het schitterende dal van de Ribeira dos Vinháticos waar veel aan terrasbouw wordt gedaan. 




Best in het midden van het bruggetje blijven...



Hoe groen was mijn dal?







Mooie bloemen, zomaar in het bos...




Veilige passages ...



maar soms ook duizelingwekkende. Liefst zonder hoogtevrees.
En plots eindigt de levada. Het water schiet een tank in die ongeveer 200 m lager ligt om de levada Nova van water te voorzien. Wij moeten nu op onze stappen terugkeren.



En daar in de hoogte... zo'n schuwe toeschouwer...



We keren terug tot een geplaveid trappenpad dat echter al ferm begroeid is. Daar klimmen we omhoog, uit het dal.





En zie!  Dat is de wegwijzer die we nodig hebben! Gevonden op de boordsteen van de weg...




Het is wel nog een half uur stappen tot de bus in Santo da Serra die ons naar Funchal terugbrengt.


Het was een heel mooie tocht vandaag! 
We stappen morgen op het schiereiland Ponta de São Lourenço. Geen levada maar een heel ander soort natuur.  
Kijk morgen maar!