woensdag 6 april 2016

Zeeuws Oerlandschap

Start in Emmadorp op weg naar een mooie brok natuur.



























Het Verdronken Land van Saeftinghe is de grootste brakwaterwildernis van Europa. Het is een uitgestrekt, ruig natuurgebied op de rand van land en water. Het bestaat uit slikken (kale grond), schorren (begroeide delen die onder invloed staan van het getij) en geulen. Dit natuurgebied is 3 600 hectare groot en ligt aan de Westerschelde, de zeearm die vanaf de Noordzee naar Antwerpen loopt. Het water is brak: tussen zoet en zout in.



De Westerschelde heeft een trechtervorm: breed bij de zee, smal richting Antwerpen. Hierdoor wordt het opkomende vloedwater de hoogte ingestuwd. Het gevolg is dat Saeftinghe het grootste tijverschil van Nederland heeft: het water staat bij vloed gemiddeld bijna 5 meter hoger dan bij eb.



 
Vroeger was het gebied bewoond. In de Late Middeleeuwen lag er de Heerlijkheid Saeftinghe, met welvarende polders, dorpjes en zelfs een kasteel. Verschillende stormvloeden in de 14e en 16e eeuw verslonden grote stukken van het ingepolderde land. In de Tachtigjarige Oorlog werden bovendien de dijken opzettelijk doorgestoken, ter verdediging van Antwerpen.
Sindsdien vormt het gebied een eldorado voor talloze, vaak unieke planten en dieren.

We stappen op het Plankierpad.


Deze route is gemakkelijk te doen.


De Ruige Laarzen Route is echter heel erg drassig en daarom is het wachten op zaterdag... Dan nemen we deel aan de georganiseerde excursie onder begeleiding van een gids. Met laarzen aan!


Het bezoekerscentrum is momenteel gesloten.



We lopen verderop de grasdijk richting vogelkijkhut


Onderweg zijn mannen aan het werk: ze duwen paaltjes in de gracht met behulp van een kraan.



De vogelkijkhut.




Via de Zeedijk van de Prosperpolder trekken we naar Graauw.



Ze hebben ons nog niet gezien...



Nú wél...


Ondertussen is het al beginnen regenen...


En nu  van Graauw naar Paal



Na de koffie in Paal stappen we langs de jachthaven van Paal




En waar we vanmorgen gemakkelijk de plankier konden betreden is dit bij vloed niet meer zo evident...




Terug naar Emmadorp en vandaar naar huis.

Morgen gaan we wandelen met de Smokkelaars in Stekene... Dat belooft!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten