zondag 31 december 2017

De vlucht naar het Zuiden, naar de Costa del Sol !

Het is inderdaad een vlucht, niet meer dan dat!

Het miezerige en donkere weer van de voorbije decembermaand doet ons verlangen naar de zon! 


En niet zo ver van huis, op amper een dikke 2 uur vliegen vinden we wat we zoeken: rust, wat bergen en vooral veel zon!

We komen in een andere wereld terecht...


Stapschoenen aan en op verkenning!

Een uit de hand gelopen hobby?



De kustlijn. Vanaf hier krijgen we zicht op Málaga, de streken Axarquía, de Sierra de Tejada, de Sierra de Almijara en de Sierra Nevada. Allemaal enorm mooie bergstreken van het ongerepte Andalucía. Ooit verbleven we daar in Cómpeta, Nerja en Bubión... Mooie herinneringen!



Versieringen onderweg



Heel rustige stranden.



Met alleen wat eenzame vissers.



En zie, we stappen al op de Senda Litoral de Málaga. Het is een project voor een 180 km - pad dat de volledige kustlijn  zal volgen in de provincie Málaga, van Manilva tot Nerja. 



In Benalmádena staan 2 vuurtorens .




Benalmádena is wel een héél toeristische stad, met veel drukte



en met een schilderachtige binnenhaven.



Na de drukte komen we bij het Castillo el Bil Bil.
De neo-islamitische of neo-alhambra stijl van dit unieke gebouw was bekend dankzij de romantische reisliteratuur sinds de 19e eeuw.


Als de fonteinen rondom spuiten, dan is dat de uitnodiging om eens binnen te kijken. De deuren staan ook vandaag uitnodigend open. Fraaie inrichting en prachtige marmeren vloeren!


We lopen verder langs de kustpaadjes, op en neer...





We stappen  weg van de kust en arriveren in het Parque La Paloma. Prachtig gelegen en heel groot.



Op zoek naar échte wandelpaden stijgen we verder naar Arroyo de la Miel.  Van daar uit willen we morgen de bergen intrekken!

Tijd om terug te keren. 

Meeuwen in de late avondzon.



Of  nog even van de warmte genieten zoals dit poesje dat hier zoals zovele andere zonder baasje leeft.



En dan komt de dag van de gro(o)t(st)e  tocht!

Met een klein kopietje, gekregen in het Oficina de Turismo wagen we ons op weg!

Starten doen we ten noorden van Arroyo de la Miel, voorbij de autostrade. 



De bewegwijzering bij de start is wat vergane glorie...



Weldra volop in de natuur!



Hier is het genieten!



 In de verte ontdekken we de sneeuw van de Sierra de Nevada.






Eenmaal voorbij de Puerto de las Ovejas krijgen we zicht op het andere dal.



De verschillende rutas kunnen na elkaar bewandeld worden. Na R1 volgen we R6.



Het zijn mooie, maar lastige paadjes



Na de Puerto Viejo komt de kust weer in zicht.



Veel stenige paden onder onze vermoeide voeten...



Dan maar R3 volgen, zeker? Veel keuze is er niet...



Beneden komt de autostrade te voorschijn.

Daar moeten we uiteindelijk een tunnel of een doorgang vinden om langs de andere kant te arriveren!




Maar... die tunnel of een andere doorgang vinden we niet! Alleen een grote rioolbuis waar we ons niet aan wagen...
Er zit niets anders op dan de weg terug! We nemen R4, R6 en R1.
Geen terrasje vandaag. We haasten ons  naar de bus in Arroyo.
Het is al laat en donker als we daar aankomen... 26 km op de teller!
Oef ! Daar is de bus! En de douche! En de warme maaltijd! En ons bed!

Volgende trip gaat naar Mijas, het witte dorpje op een uurtje 'bussen' van ons hotel. Op 400 m boven het zeeniveau.


Het dorpje Mijas is als pueblo blanco een toeristische trekpleister. Ook de ezeltaxi's dragen daaraan bij.



Ocharme! Een groene wei zou een feest zijn voor deze viervoeters!




Daarboven tussen de bomen staat de Ermito del Calvario. Daar staat ons doel.



We bevinden ons in de Sierra Mijas.



Uitleg voor de toeristen-wandelaars.






Met zicht op Mijas natuurlijk. En de Middelandse Zee. Die is eventjes niet meer zo blauw...




Ayuntamiento (stadhuis) van Mijas




Op terugweg deze blikvanger



Na Kerstmis vliegen we via Málaga terug naar ons bewolkte, miezerige landje...
Zicht op Málaga.




't Was kort en goed. We hebben genoten van deze week.


Volgende wandeltoertjes gaan naar Nieuwmoer, een van de 5 dorpskernen van de Antwerpse gemeente Kalmthout.

Tot dan?

vrijdag 3 november 2017

Vlaanderenroute GR 128 Variant Sint-Truiden




In Zoutleeuw hangt vanmorgen nog veel mist...
We stappen vandaag een stuk van de GR 128. Maar omdat deze niet naar Sint-Truiden loopt, nemen we de Variant Sint-Truiden.









In Zoutleeuw stappen we via de geklasseerde kasseiweg naar de oude Fruitspoorlijn.



En dan komen we plots in Limburg terecht! 





Aangezien we nu in de oude spoorwegbedding lopen, komen we het vroegere station van Wilderen tegen. Daar staat nog een oud treinstel.




Bij het binnenkomen van Sint-Truiden  zien we voor het eerst een fabriek deze week.
Het is een bedrijf dat veevoeders maakt en daarvoor maïskorrels gebruikt.





Verrassende, rustgevende en prachtige natuur: dat staat ons te wachten tijdens de groene wandeling na Wilderen, de achtertuin van Sint-Truiden. Inderdaad, voor we aan het huidige treinstation van Sint-Truiden arriveren vertoeven we volop in de natuur. We  wandelen  tussen de fruitbomen, laag- en hoogstammige, soms vergezeld van een kabbelend beekje en nagekeken door schapen, koeien en paarden. 














Veel bijenhotels in deze kersenboomgaard!




We komen aan in Sint-Truiden.


De O.L.-Vrouwkerk



Het stadhuis van Sint-Truiden














De abdijtoren




De abdijsite




Terug naar af!  De laatste wandeling was rustig en goed. De GR-wandelpaden staan altijd garant voor succes!



Hier eindigt ons verhaal.
We hadden het hier echt naar onze zin!  We hebben genoten van de fantastische omgeving met de ontelbare wandelpaden in de Getevallei en het Hageland.  


Aan iedereen die deze omgeving wil verkennen: er is voor elk wat wils. Je kunt er lang of kort wandelen. Keuze te over...


Als slot willen we nog onze gastvrouw en -heer bedanken! Ze hebben ons in 't Koetshuis van Neerlinter verwend!  Met een gezellige babbel en taart hebben we vanavond afscheid genomen.